Pamiętnik

Cześć wszystkim!
Na początku chciałabym podziękować za tak liczne wejścia i za komentarze. Nawet nie wiecie jaka szczęśliwa jestem.


Wiem, że rzecz o której chce napisać była modna w podstawówce, ale gdy znalazłam mój stary pamiętnik nie mogłam się powstrzymać przed napisaniem wam o tym. Pamietnik w którym wpisywały się osoby z klasy, nauczyciele, rodzina. Znalazłam go wczoraj późnym wieczorem i przepadłam. Pamiętnik pochłonął mnie jak dobra książka. Miło było powspominać osoby z którymi teraz niestety nie mam tak dobrego kontaktu co kiedyś. Faktycznie nie które wpisy są ściągnięte z internetu albo po prostu oklepane, ale i tak na mojej twarzy zagościł wielki uśmiech.

Pierwszy wpis był od mojego taty a brzmiał on

Dla Kochanej córci

Żebyś szczęście zawsze miała,

by cię forsa nie omijała.

Lato w sercu niech zagości

bo bo nie zabraknie Ci miłości

(rodzicielskiej)

Tata 

Ten wierszyk akurat wymyślił sam nie ma niestety daty ale wydaje mi się, że jakoś miałam w tedy 9 lat.

Następny jest od mojej mamy i ten chyba z skądś wzieła, ale nie jestem pewna.

-Ku pamięci-

Jesienne wichry szumią nad lasem

W ludzkich źrenicach błyszczą łzy

Dla naszej Polski-ozdobą i kwiatem

Bądź Zuzanko Ty.

Na wieczną pamiątkę 

kochanej córce wpisała się

-mama-

dn.27.12.2007

Zdecydowanie czas szybko mija. Gdy teraz przypominam sobie jaka byłam gdy miała 8 lat to śmiać mi się chce. kiedyś myślałam, że pójdę do liceum do mojego miasta. Na studia też. Później znajdę tutaj pracę i będę żyć spokojnym, normalnym życiem z mężem i dziećmi. Tym czasem marzę o szkole plastycznej w Warszawie. przeprowadzce do Londynu. Chaotycznym życiu. Od tamtego czasu moje poglądy strasznie się zmieniły.

Następny wpis jest od mojej koleżanki Oli z którą teraz się niestety nie komunikuję. Mimo, że przeprowadziła się zaledwie na inną ulice to i tak nasz kontakt się niestety urwał:(

Ku pamięci

Mieszkasz pod numerem40. A tam często

dzwonią dzieci, bo z tobą chcą się pobawić w 

łapanie chmur na niebie. A te chmury to marzenia,

o których często marzysz. One wszystkie, wszyściuteńkie

spełnią się, na pewno. (Jeśli złapiesz je)

Koleżance Zuzi- Ola

dn.10.05.09

Bardzo doceniam ten wpis ponieważ ten wierszyk pisała sama gdy miała zaledwie 9 lat. Zaraz obok, na drugiej kartce jest rysunek kwiatka, motylka, słońca i chmur.

Następny wpis jest od mojej dawnej przyjaciółki Wiktorii. Teraz tylko troche ze sobą rozmawiamy. 

Na trzech kartkach jest pełno brokatu i są naklejeni Troy i Gabriella z High School Musical.

Ku pamięci

Jednych łączy miłość. Drugich

 służba wojskowa. A nas z sobą łączy 

szkoła podstawowa!!! 

Dla kochanej przyjaciółki Zuzi 

wpisała się Wiktoria

To są tylko cztery wpisy mam ich znacznie więcej ale nie chce was zanudzać. Uwierzcie mi czasami miło jest tak powspominać. Myślę, że podstawówka nie była najlepszym okresem w moim życiu, ale fajnie jest przypomnieć sobie relacje, która kiedyś mnie łączyła z ludźmi, z którymi teraz praktycznie nie rozmawiam;)